Бақыт неге мақсат емес?

Көпшілігіміз «Мен бақытты боламын, егер…» деп бастаймыз, ал сол «егердің» артынан декларацияланатын шарттар бізді тоқтатпайды. Неліктен бақыттың өзі әрдайым жетіспейтін сияқты? Адамдар бақытқа жету үшін үздіксіз мақсаттарға ұмтылатын сияқты, бірақ бақыт неге мақсат емес?

Мақсаттар мен бақыттың байланысы

Мақсаттар — біздің өмірімізде маңызды орын алатын құралдар. Олар бізді ынталандырады және алға жетелейді. Алайда, бақытқа жету үшін қойылған мақсатқа жеткеннен кейін, бізде одан әрі не істеу керектігі туралы сұрақ туындайды. Келесі не нәрсеге ұмтылмақпыз, егер біз бақыт сезіміне толы болсақ?

Шартты «егерлер» мен шынайы өмір

Біздің бақыттың келуі көбінесе белгілі себептермен шектеледі. Мысалы, табиғат көшірмелері: ауа райы, денсаулық, немесе әлеуметтік, экономикалық факторлар біздің «егерлерімізді» жүзеге асыруымызға кедергі келтіреді. Егер біз жаңбырлы күндерде өзімізді бақытсыз сезінетін болсақ, онда бақытты болу үшін біз тек күннің шығуын күтетін боларымыз.

Материалдық игіліктер мен бақыт

Адамдардың арасында жиі кездесетін жайт — бақыттың негізі материалдық игілікте деп ойлау. Жаңа пәтер, заманауи телефон, бірақ солардың жанындағы проблемалар бақыттың тәжірибесіне кедергі келтіреді. Мысалы, шуылы бар көршілер немесе телефонның істен шығуы бақытты сезіндіре ала ма?

Бақыт — бұл үйрену процессі

Сондықтан, ең бастысы — бақытты болуды үйрену. Біз бақытты сезіну үшін сыртқы факторларға тәуелді болмай, іштен шығуымыз керек. Бақыт өмір сүретін, оны табатын, және ынтызар болатындай болуы керек.

Сол себепті, үздік сәтті күтпей, бақытты болуды үйрену — біздің өміріміздің мәні болуы тиіс. Басқа адамдардың және әлеуметтік жағдайлардың әсері, бізді бақытты сезіну үшін маңызды емес. Біздің таңдауларымыз бен көзқарастарымыз бақытты болу үшін басты рөл атқарады.